మాయామహల్

             మాయామహల్

చుట్టూ అడవులు మరియు నిర్మలమైన సరస్సు మధ్య ఉన్న విచిత్రమైన పట్టణంలోని ఎడ్జ్‌వాటర్లో వినీత్ అనే అబ్బాయి మరియు అతని స్నేహితులు నివసించే వారు. వారు సాహసం కోసం వారి తీరని దాహానికి ప్రసిద్ధి చెందారు, ఎల్లప్పుడూ తెలియని వాటి యొక్క థ్రిల్‌ను కోరుకుంటారు.

ఒక చీకటి సాయంత్రం, చెట్ల మధ్య గాలి వీచినప్పుడు, వినీత్ పట్టణం చివరన ఉన్న పాడుబడిన భవనాన్ని అన్వేషించడానికి వెళదాం అని చెప్పాడు. చీకటి కథలతో కప్పబడిన ఈ భవనం ఎడ్జ్‌వాటర్ యొక్క అత్యంత చిలిపిగా ఉండే పురాణానికి నిశ్శబ్ద సెంటినెల్‌గా నిలిచింది-దాని హాళ్లలో తిరిగే స్పెక్ట్రల్ వితంతువు కథ.

గుండెలు బాదుకుంటూ, చేతిలో ఫ్లాష్‌లైట్‌లతో, వారు క్రీక్ చేస్తున్న ముందు తలుపు గుండా చొచ్చుకు పోయరు. ఆ మందిరం వారి ఉనికిని మింగేసింది, వారిని వింత నిశ్శబ్దం ఆవరించింది. వారు అన్వేషించేటప్పుడు, గాలి చల్లగా పెరిగింది మరియు నీడలు వారి లైట్లకు అందకుండా నృత్యం చేస్తున్నాయి.

గ్రాండ్ బాల్‌రూమ్‌లో, వినీత్ స్నేహితురాలు మాయకి పాత పియానో దొరికింది. దాని కీలు మురికిగా ఉన్నాయి, కానీ చెక్కుచెదరకుండా ఉన్నాయి. ధైర్యంగా, ఆమె ఇంటి ఆత్మతో ప్రతిధ్వనించేలా వెంటాడే మెలోడీని ప్లే చేసింది. నోట్లు గాలిలో తేలాయి, ఒక్క క్షణం అంతా నిశ్చలమైపోయింది.

అప్పుడు అనూహ్యమైనది జరిగింది. ఒక చల్లని గాలులు గదిని చుట్టుముట్టాయి, వారి లైట్లను ఆర్పివేసాయి. చీకటిలో, వారు ఒక దుస్తులు యొక్క మృదువైన శబ్దం మరియు సమీపించే అడుగుజాడల ప్రతిధ్వని విన్నారు. వారు తమ ఫ్లాష్‌లైట్‌లను వెలిగించటానికి తడబడుతున్నప్పుడు భయాందోళనలకు గురయ్యారు, కానీ కాంతి తిరిగి వచ్చినప్పుడు, వారు ఒంటరిగా ఉన్నారు-లేదా అలా అనిపించింది.

సాహసాలు కొనసాగాయి, ప్రతి గది మరిన్ని రహస్యాలను, గతంలోని మరిన్ని గుసగుసలను వెల్లడిస్తుంది. వారు ఒక సైనికుడి ప్రేమ లేఖలను కనుగొన్నారు, ఎప్పుడూ వాటిని పంపలేదు; ఇప్పటికీ ఆట కోసం వేచి ఉన్న బొమ్మలతో కూడిన ఆట స్థలం; వారి శీర్షికలను గుసగుసలాడేలా అనిపించే పుస్తకాలతో కూడిన లైబ్రరీ.

కానీ అటకపై నిజమైన భయానకం వేచి ఉంది. అక్కడ, చాలా కాలం గడిచిన జీవితపు అవశేషాల మధ్య, వారు వితంతువు యొక్క చిత్రపటాన్ని కనుగొన్నారు. అటువంటి వివరాలతో చిత్రించబడిన ఆమె కళ్ళు, దుఃఖం మరియు ఆవేశంతో నిండిన వాటిని అనుసరిస్తున్నట్లు అనిపించింది. వినీత్ ఫ్రేమ్‌ను తాకడానికి చేరుకున్నప్పుడు, ఉష్ణోగ్రత బాగా పడిపోయింది, మరియు ఒక స్వరం, మృదువుగా మరియు దుఃఖంతో నిండిపోయింది, "ఈ స్థలం నుండి వెళ్ళిపో..."

హెచ్చరికను విస్మరించి, వారు తమను తాము తిరిగి వక్రీకరించే హాలుల చిక్కైనలో కోల్పోయారని మాత్రమే కనుగొన్నారు. తలుపులు మాయమయ్యాయి, గదులు మారాయి, అడుగడుగునా వీక్షిస్తున్న అనుభూతి మరింత బలపడింది.

వారు దాచిన గదిపై పొరపాటు పడినప్పుడే, దాని గోడలు పురాతన బొమ్మలతో కప్పబడి, ఒకే నల్ల కొవ్వొత్తిని కాల్చివేసినప్పుడు, వారి పరిస్థితి యొక్క గురుత్వాకర్షణ వారికి అర్థమైంది. ఆ గది వితంతువుకి చెందినది, మరియు వారు ఆమె అభయారణ్యంలోకి చొరబడ్డారు.

చెవిటి అరుపుతో, కొవ్వొత్తి ఆరిపోయింది, వారిని చీకటిలోకి నెట్టింది. గులాబీల సువాసనతో గాలి దట్టంగా ఉంది, వితంతువుల పరిమళం. ఆమె ఉనికిని చుట్టుముట్టినట్లు వారు భావించారు, ఆమె దుఃఖం మరియు కోపం స్పష్టంగా కనిపించాయి.

తప్పించుకోవడానికి తీరని ప్రయత్నంలో, వారు పరుగెత్తారు, దృష్టి కంటే ప్రవృత్తి ద్వారా మార్గనిర్దేశం చేశారు. ఇల్లు వారి నిష్క్రమణతో పోరాడుతున్నట్లు అనిపించింది, కానీ చివరికి, వారు రాత్రి గాలి యొక్క భద్రత కోసం ఊపిరి పీల్చుకుంటూ ముందు తలుపు ద్వారా పారిపోయారు.

తమ ఇళ్ళలో సుఖంగా చేరుకున్నారు, ఆ రాత్రి గురించి ఇంకెప్పుడూ మాట్లాడబోమని ప్రమాణం చేశారు. కానీ కొన్నిసార్లు, గాలి సరిగ్గా వీచినప్పుడు, వారు పియానో కీల యొక్క మందమైన శబ్దం మరియు దుస్తులు యొక్క మృదువైన శబ్దం వింటారు, కొన్ని సాహసాలను అన్వేషించకుండానే ఉంచారని వారికి గుర్తుచేస్తుంది.